Ova namirnica bila je popularna kod starih Grka, a u grčkoj mitologiji je bila simbol ljubavi i sreće.
Sastojci:
4 veće dunje
4 kašike meda
maslinovo ulje
Priprema:
Dunje dobro oprati pa izdubiti i odstraniti sredinu sa košticama. Svaku
popuniti sa medom i staviti na nauljeni pleh. Peći na srednje jakoj
temperaturi.
Dunja (Cydonia oblonga) je jedina vrsta roda Cydonia (Maloideae,
Rosaceae). Dunja potiče iz jugozapadne Azije, odnosno iz Irana i Anadolije, a
samonikla se javlja u srednjoj Evropi pod nazivom "sidonijska
kruška". Njeno botaničko ime potiče od grčkog grada Kydonia (danas Hanija)
na severozapadu ostrva Krita. U Jermeniji i Iranu dunja se može naći u prirodi.
Plod dunje je sličan plodu jabuke ili kruške (odakle i potiču dve sorte dunje;
jabukolika i kruškolika). Dunja se upotrebljava u proizvodnji džemova, pekmeza,
sokova i kompota, a zbog sadržaja sluzi povoljno deluje na probavne organe. Čaj
od semenki dunje se koristio za smirenje, nesanicu i protiv lošeg zadaha. Kora
dunje se pripremala kao sredstvo protiv gihta. Na portugalskom jeziku naziv za
dunju je marmelo. Odatle potiče naziv marmelada, koja se prvobitno pravila od
dunje. Dunje se često sade u podnožjima drveta kruške i drugih visokih voćnih
stabala i rađaju nakon 4 do 8 godina. Razmnožavanje putem pelcera i ukrštanjem
uspeva samo ponekad. Plod dunje sadrži veoma puno vitamina C, zatim kalijum,
natrijum, cink, gvožđe, bakar, mangan, pektin i druge organske i neorganske
kiseline. Seme dunje sadrži različite sluzi, ulja kao i otrovni cijanid
glikozid (Cyanid-Glykosid). Ima oko 20% sluzi, pektina, oko 8% raznih šećera,
oko 1% jabučne kiseline, 15% masnog ulja, amigdalina (0,5%) emulzina, protida i
tanina. Lekovita svojstva dunje: potpomaže mršavljenju, smiruje proliv,
pomlađuje i hidratizira kožu, koristi se protiv akni, pomaže kod bolesti jetre
i očiju, delotvorna je kod anemije, korisna kod bolesti creva i želuca,
smanjuje stres i nesanicu i njezine semenke štite od karcinoma. U kulinarstvu
dunje se dobro slažu sa pečenim mesom, piletinom, pačjim mesom, junetinom i
mesom divljači. Posebno, ako se mesa peku zajedno sa dunjama ili se služe s
umakom od dunja.
Uzgoj dunja započeo je još u Mesopotamiji, a Stari Grci su je uzgajali i
širili na helenskim područjima kao "zlatnu jabuku" između 200 i 100
g.p.n.e. Tako se dunja zapravo započela uzgajati pre jabuke. Neki istoričari
veruju da se jabuka koja se u Bibliji spominje u Pesmi Solomonovoj zapravo
odnosi na dunju. Dunja važi kao simbol ljubavi, sreće, plodnosti, pameti,
lepote, postojanosti i neprolaznosti. U antičkim legendama, dunjom su bogovi
određivali sudbine. Ona je bila plod Afrodite i Geje. Paris je dunju, po
obećanju Helene, predao Afroditi kao najlepšoj od svih boginja. Grci su je
obožavali, kod njih je simbolizovala ljubav i sreću, a najčešće su je
pripremali tako što bi je izdubili, napunili medom i ispekli. Grci i Rimljani
su dunju cenili kao blago sretstvo protiv proliva (tanin i sluz). Prema
staroatinskoj tradiciji venčanja, svadbena pratnja je bacala dunje na svadbena
kola kojima je mladoženja vozio mladu u njihov novi dom. Kada bi stigli, mlada
je jela ceremonijalni kolač s medom i susamom. Da bi se osigurala plodnost,
tada bi joj bio darovan plod dunje, simbol plodnosti. U Rimu su mladenci, uoči venčanja, morali pojesti dunju kako bi im brak bio plodan i sretan. Rimljani su od nje izvlačili eterična ulja za proizvodnju parfema.
Plinije, rimski pisac iz I. veka. spominje Mulvu, uzgojeni kultivar dunje kao
jedinu vrstu dunje koja se može jesti i sirova. Kolumela opisuje tri druge
vrste dunje nazivajući ih vrapčja jabuka, zlatna jabuka i muskatna jabuka.
Rimljanima je dunja također bila omiljeno voće, i najčešće su je jeli sa medom.
Preuzeli su grčku reč za dunju kao "medena jabuka" i nazvali dunju
melimelum. Jedno od stabala koje je franački vladar Karlo Veliki 812 godine
naredio da se posadi u kraljevskom vrtu bila je i dunja.
Pročitajte više >> << Vratite nazad
Pročitajte više >> << Vratite nazad
Poucno ,edukativno i zivota vredno stivo
ОдговориИзбришиhvala